Starostwo Powiatowe

ARTUR SZENIC(1868 - 1932) syn powstańca styczniowego d-cy artylerii w oddziale gen. Edmunda Taczanowskiego kapitana Józefa Szenica, ziemianin, właściciel majątku w Korzkwach, członek Rady Związku Ziemian i radca Ziemstwa Kredytowego, działacz kółek rolniczych. W listopadzie 1918 roku został wiceprezesem Rady Ludowej na Powiat Pleszewski, był urzędowym kontrolerem niemieckiego landrata. Delegat na polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu. W styczniu 1919 r. został pierwszym starostą Powiatu Pleszewskiego po odzyskaniu niepodległości i organizował polską administrację. Wspierał finansowo pleszewski baon strzelców, walczący w Powstaniu Wielkopolskim. Odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Niepodległości.

Płk LUDWIK BOCIAŃSKI (1892 - 1970) przezwisko z lat młodości „Bociun”, członek tajnego Towarzystwa Tomasza Zana i Drużyn Strzeleckich, działacz Polskiej Organizacji Wojskowej b. Zaboru Pruskiego, w listopadzie 1918 r. przewodniczący Rady Robotniczo - Żołnierskiej w Pleszewie, d-ca kompani Służby Straży i Bezpieczeństwa, szef komisji wojskowej w Radzie Ludowej na Powiat Pleszewski, komendant garnizonu i d-ca Pleszewskiego Pułku Strzelców, przywódca wojskowy Powstania Wielkopolskiego w Pleszewie. Organizator i pierwszy d-ca 8 Pułku Strzelców Wlkp i 64 Pułku Piechoty w Grudziądzu. Bohater wojny z bolszewikami w 1920 roku. Ukończył Wyższą Szkołę Wojenną w Warszawie. Kierownik referatu „Zachód” w Biurze Ścisłej Rady Wojennej, szef wydziału wywiadowczego w Oddziale II Sztabu Generalnego, d-ca 86 Pułku Piechoty w Mołodecznie, komendant Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Pułkownik Wojska Polskiego. Piłsudczyk, polityk obozu sanacyjnego, wojewoda wileński i poznański w II RP. Odznaczenia: Virtuti Militari V kl., Order Odrodzenia Polski IV i III kl., Krzyż Niepodległości z Mieczami, Krzyż Walecznych, Złoty Krzyż Zasługi i inne.

Mjr FELIKS PAMIN (1894 - 1936) wychowanek „Sokoła”, kawalerzysta, dowódca I kompanii pleszewskiej w Powstaniu Wlkp., d-ca 2 baonu 8 Pułku Strzelców Wlkp.. Brał udział w akcji zajęcia Dworca Głównego w Poznania pierwszego dnia powstania wlkp. 27 grudnia 1918 r.. Odważny oficer frontowy. „Nasz Feluś” - jak nazywali go podwładni. Walczył o wyzwolenie Krotoszyna, w obronie Ostrzeszowa, pod Kobylą Górą i Ligotą. Za jego głowę Niemcy wyznaczyli nagrodę 15.000 marek. W wojnie 1920 r. walczył na froncie ukraińskim i litewsko-białoruskim. Ciężko ranny podczas bitwy nad rzeką Szczarą. Major Wojska Polskiego, przeciwnik rządów sanacji. Odznaczony: Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych, pośmiertnie Krzyż Niepodległości.

Kpt. ANTONI KOZŁOWICZ (1886 - 1940) członek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, powstaniec wielkopolski, d-ca II kompanii pleszewskiej, brał udział w wyzwoleniu Poznania, Ostrowa Wlkp. i Krotoszyna. Walczył pod Parzynowem, Zdunami i Rawiczem. W bitwie pod Miejską Górką ciężko ranny w prawą rękę. Powstaniec śląski, kapitan Wojska Polskiego, inwalida wojenny. Odznaczony: Virtuti Militari V kl., dwukrotnie Krzyż Walecznych, Krzyż Niepodległości.

Mjr KAZIMIERZ CIĄŻYŃSKI ((1894 - 1951) Pleszewianin, pochodził z rodziny ziemiańskiej. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej b. Zaboru Pruskiego, organizator szwadronu Strzelców Konnych Straży Poznańskiej - pierwszego oddziału jazdy powstańczej, który dał początek słynnemu 15 Pułkowi Ułanów Poznańskich. Jego szwadron eskortował wycofujący się z Poznania pruski 6 pułk grenadierów, brał udział w zdobywaniu stacji lotniczej na Ławicy i w walkach o Szubin. Kazimierz Ciążyński zaangażował się akcję plebiscytową na Warmii i Mazurach. W 1920 r. został d-cą 1 szwadronu w 215 Ochotniczym Pułku Jazdy Wlkp. (późn. 26 Pułk Ułanów Wlkp.). Dowodził całym pułkiem podczas ciężkich walk z bolszewikami o Brodnicę na Pomorzu. Na froncie wschodnim wyróżnił się w walkach o Mir na Białorusi. Major Wojska Polskiego. Odznaczenia: Virtuti Militari V kl., dwukrotnie Krzyż Walecznych, Krzyż Niepodległości, Srebrny Krzyż Zasługi.